Jedziemy pociągiem	Zaraz po dostaniu się do doliny Adył-Su wybieramy się na lodowiec	Jedną z pierwszych wycieczek robimy na ponad-czterotysięczny Kurmaczi	Po kliku dniach przenosimy się do Zielonej Gostnicy - jest to baza na wys. 2700m.	Namioty rozbijamy nieopodal morza kwiatów - a powyżej już tylko góry i snieg.	Nad nami góruje Dżantugan
Oswajamy się ze sprzętem	Po to by zdobyć okoliczne szczyty i podziwiać majestat gór. I zjechać połowę drogi powrotnej hamując czekanem :-)	Lodowiec robi wrażenie	Ale cały czas góruje nad nami Elbrus - czy uda nam się go zdobyć?	Robimy zdjęcie dla patrona medialnego	Przenieśliśmy się do doliny Iryk
By po kolejnych kilku dniach udać się wreszcie ku Elbrusowi. Wołgą, która łapie gumę i naprawiamy ją wspólnymi siłami.	Pierwszy obóz rozbijamy na wys. 3700 - tam kończy się kolejka przy tzw. "beczkach"	Mozolnie pniemy się w górę	Dochodzimy do ruin Priuta-11. Nie przedstawiają sobą imponującego widoku	Obok widzimy tablice poświęcone tym, którzy zginęli w górach Kaukazu	Wieczorem pojawia się dziwna chmura. Właściciel schroniska tłumaczy: przez 4-5 dni będzie załamanie pogody...
Namioty rozbiliśmy wśród skał i śniegu	Po 3 dniach, mimo kiepskiej pogody decydujemy się spróbować i prawdopodobnie zawrócić. Pogoda jednak się poprawia - i widzimy niesamowity cień Elbrusa - po horyzont	Pod nami góry	I tak, 4 sierpnia 2001 zdobywamy wszyscy szczyt Elbrusa!	Pamiątkowe zdjęcie	Każdy robi sobie też indywidualne
Ech, człowiek tylko się obudzi i znowu te góry i góry... :-)	Andrzej i Krzysiek w namiocie	Andrzej zostaje przy namiotach, a my śpimy na przełęczy i zdobywamy wschodni wierzcholek	W końcu musimy opuścić Kaukaz - robimy pamiątkowe zdjęcie	i tą samą drogą wracamy z powrotem do Polski